Συνεπιβάτες στο ίδιο ψέμα

Κάθε πρωί σταματημένοι στα φανάρια

τα μάτια σου τ' ανήσυχα

νιώθω να με κοιτάζουν

πίσω απ' τα μαύρα σου γυαλιά

Κι έτσι, χωρίς χαμόγελα

δικαιωμένοι πια κι οι δυό

πατάμε γκάζι

Γκάζι και κόρνα

κι όλα θα τα προλάβουμε
κι όλα θα τ' αποκτήσουμε
κι όλους θα τους περάσουμε

γλυκειά μου

Το ντεπόζιτο μονάχα μην ξεχάσουμε

Να το γεμίσουμε στο φούλ

Εμείς θα ξεμείνουμε μόνο

από αλήθειες κι από καλημέρες

Εμείς θα είμαστε ευτυχισμένοι

κι ας μείνουμε δυό ξένοι
συνεπιβάτες
στον ίδιο δρόμο

στην ιδια πόλη

στον ίδιο κόσμο
στο ίδιο ψέμα

Και πιά δεν μας νοιάζει να είμαστε μόνοι

αρκεί που δεν είμαστε οι μόνοι.