Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Συνεπιβάτες στο ίδιο ψέμα

Κάθε πρωί σταματημένοι στα φανάρια
τα μάτια σου τ' ανήσυχα
νιώθω να με κοιτάζουν
πίσω απ' τα μαύρα σου γυαλιά

Κι έτσι, χωρίς χαμόγελα
δικαιωμένοι πια κι οι δυό
πατάμε γκάζι

Γκάζι και κόρνα
κι όλα θα τα προλάβουμε
κι όλα θα τ' αποκτήσουμε
κι όλους θα τους περάσουμε
γλυκειά μου

Το ντεπόζιτο μονάχα μην ξεχάσουμε
Να το γεμίσουμε στο φούλ

Εμείς θα ξεμείνουμε μόνο
από αλήθειες κι από καλημέρες

Εμείς θα είμαστε ευτυχισμένοι
κι ας μείνουμε δυό ξένοι
συνεπιβάτες
στον ίδιο δρόμο
στην ιδια πόλη
στον ίδιο κόσμο
στο ίδιο ψέμα

Και πιά δεν μας νοιάζει να είμαστε μόνοι
αρκεί που δεν είμαστε οι μόνοι.


Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Το τέλος του κόσμου

Στα μάτια θα θέλα να σε κοιτάξω Τώρα που μας έμειναν λίγες μέρες Λίγες ώρες Τώρα που είναι πια αργά Στα μάτια θα θελα να σε κοιτάξω και να σου πω όλα όσα μίσησα σε σένα την υπεροψία τον εγωισμό την καχυποψία την αγένεια και το ψέμα σου και μια φορά που με μαχαίρωσες πισώπλατα Και μετά θα σου ΄λεγα και για όλα αυτά που σε σένα με ενοχλούσαν τις χαζές σου συνήθειες το θράσος σου το εκνευριστικό σου γέλιο και που χάθηκες μια μέρα δίχως λόγο Και στο τέλος θα σε κοίταζα και θα σου ΄λεγα για το πόσο λυπάμαι που δεν ήμουν εκεί στις δύσκολες στιγμές σου που δεν σου είπα ποτέ όλη την αλήθεια που δεν έκανα τον κόπο να σε γνωρίσω πιο βαθιά που μου είπαν ψέματα για σένα και τα πίστεψα που δεν σου έδειξα ποτέ πόσο σε νοιαζόμουν που ήρθες και γέμισες την ζωή μου που δεν σου ΄πα ποτέ σ αγαπώ Όλα αυτά θα θελα να σου πω που ποτέ δεν στα είπα γιατι πίστευα ότι πάντα θα υπάρχει ο χρόνος ότι θα ΄ρθει η κατάλληλη στιγμή που τελικά ποτέ δεν είναι κατάλληλη και μας ποτίζει η ντροπή το συμφέρον η αδιαφορία η δειλία κι ο καθωσπρεπισμός Κι όλο περίμενα κι όλο ανέβαλλα Και τελικά δε είπα τίποτα ούτε σε σένα αλλα ούτε και σε μένα Δεν ξέρω αν ποτέ θα το κάνω. Αλλα θα το ΄θελα και δεν θα ξεκινήσω από ένα άντε γαμήσου Αυτό θα το αφήσω τελευταίο Θα αρχίσω με ένα σε ευχαριστώ και συγνώμη. Ισως μετά, να μην έχω ανάγκη για τίποτε άλλο.