Στα χαμηλά φώτα των τρένων
ζουν τα κορίτσια που δεν κοιμούνται
ζουν τα κορίτσια που δεν κοιμούνται
σε περιμένουν
κι έχουν χαράξει
το όνομά σου με κεφαλαία
στην δίπλα θέση
Στα χαμηλά φώτα των τρένων
ζουν τα κορίτσια που δεν φοβούνται
που την ψυχή τους
που την ψυχή τους
σου τη χαρίζουν
σαν σε κρατούν σφιχτά απ' το χέρι
κι ας μην σε ξέρουν
Κι είναι η ανάσα τους
σαν καλοκαίρι σε παγετώνα
κι είναι τα χείλη τους
πάνω στο δέρμα
καυτό μαχαίρι
καθώς γλυστράει
απ' τον λαιμό σου
κάτω απ το στήθος
Ειν' τα κορίτσια
που μες τα δόντια δίνουν φιλιά
όταν στις ράγες σαν αστραπές
όταν στις ράγες σαν αστραπές
βαγόνια τρέχουν
εξω νυχτώνει
κι όλοι κοιμούνται
μονάχα αυτές ξέρουν να κάνουν
καρδιές να σπάνε
καρδιές να σπάνε
χίλια κομμάτια
μ' αυτά τα μάτια τους
τα καταπράσινα
αστέρια ρίχνουν
μες τους γκρεμούς
μες τους γκρεμούς
Στα χαμηλά φώτα των τρένων
ζουν τα κορίτσια που σ' αγκαλιάζουν
ζουν τα κορίτσια που σ' αγκαλιάζουν
κι ύστερα γέρνουν
γλυκά στον ώμο
να σε ρωτήσουν τα μυστικά όλου του κόσμου
γιατι είναι σίγουρες πως όλα εσύ
τα 'χεις κρυμμένα
Στα χαμηλά φώτα των τρένων
ζουν τα κορίτσια που λένε αντίο
στις αποβάθρες
όταν αρχίζει να ξημερώνει
όταν αρχίζει να ξημερώνει
και υποσχέσεις ποτέ δεν δίνουν
Ένα σημάδι μόνο στα χέρια
σου 'χουν αφήσει
για να θυμάσαι ότι μια νύχτα
κάποιες φορές
φτάνει για πάντα.
φτάνει για πάντα.