Το παρελθόν μου

Βρέχει τη σκέψη μου στο δάκρυ         

Πετάει το είναι μου στη άκρη             

Κλέβει της μοίρας μου τ αστέρια

Δένει σφιχτά τα δυο μου χέρια

Μες το ποτό μου αφήνει στάχτη

Και στις πληγές μου ρίχνει αλάτι

Πνίγει στο ίσως τις ευχές μου       

Κοιμάται με τις ενοχές μου

Καίει της ελπίδας μου το χάρτη        

Κρεμάει το γέλιο απ το κατάρτι

Στα στεγανά μου είν’ το ρήγμα

Πάνω στο σώμα μου το στίγμα

Του χρόνου πλήγμα

Όμως θα μένει όλο δικό μου

Η μόνη αλήθεια αυτού του κόσμου

Αυτό που θά ‘χω πάντα επ’ ώμου

Μέχρι το τέρμα αυτού του δρόμου

Το παρελθόν μου