Ακάλυπτος

Είναι και εκείνα τα παιδιά
που κάθε βράδυ
σκαρφαλώνουν στις ταράτσες
να βρουν τα αστέρια
που τους τα κλέβουν
κάθε πρωί
 
Με το τσιγάρο στο ένα τους χέρι
και την καρδιά τους
σφιγμένη στ’ άλλο
χορεύουν μόνοι
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
μες τα τσιμέντα και στα πλακάκια
Τα φαγωμένα απ’ τη βροχή
 
Κι ακροβατούν
Πάνω στα σύρματα και τις κεραίες
Στα τεντωμένα τα σχοινιά απ’ τις μπουγάδες
Είναι που τότε ο ουρανός
Είναι δικός τους
Αυτός που πνίγουν μέρα τη μέρα
Μπρος στις οθόνες
 
Η νύχτα τρέχει μέσα απ τις φλέβες
Και οι σειρήνες ουρλιάζουν μόνες
Κάτω στο δρόμο
Ελευθερία
σαν θα φωνάξουν
και παίρνουν φόρα
με τα όνειρά τους
τρεις τα μεσάνυχτα
προς τον ακάλυπτο
για να βουτήξουν